Ti akribws einai to wraio?To xrwma,to Φ,h entash?
Είναι ωραίο κάτι που μας τρομάζει?Θα μπορούσες να δεις το φόβο σου σαν νεκρή φύση?Ένα έργο τέχνης έχει σκοπό την αφύπνιση συναισθημάτων και συνειδήσεων,δεύτερο ίσως τρίτο αν όχι τελευταία είναι η ανάγκη απόδοσης λατρείας στο αισθητήριο του ωραίου,όπως αυτό έχει διαμορφωθεί στον καθένα.
Α!Είναι παλιά αυτή η κολόνια .Έχει λοιπόν αγκάθια το μικρο τριαντάφυλλάκι.Αχ αχ οι καθώς πρέπει κύριοι και οι καθώς πρέπει κυρίες ,τι θα απογίνουν θα έχουμε πολιτισμό μετά από αυτούςΟ Παρθενών θα δει άλλη μέρα η θα χαθεί μέσα σε ένα σύννεφο απαξίωσης,παίρνοντας μαζί του και την αντίληψη μας -περί ωραίου??????
Υποθέτω πως η ανάρτηση της φωτογραφίας δεν είναι άσχετη με τα ερωτήματα κι επιχειρώ μια προσέγγιση στο φλέγον και τσουρουφλίζον θέμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈστω, πως είμαστε όλοι επιβάτες του τρένου της ζωής και κυλάμε πάνω στις ράγες, που άλλοι πριν από μας, έφτιαξαν γι' αυτό το σκοπό. Το ωραίο είναι η ζωή... είναι το ταξίδι πάνω σ' αυτές τις ράγες. Όταν το ταξίδι είναι πλήρες... όταν δηλαδή, μέσα απ' τα παράθυρα του βαγονιού έχει την ευκαιρία ο επιβάτης να δει την εναλλαγή του φωτός και του σκότους, την εναλλαγή των τοπίων και των εποχών, αλλά και όταν κάθε στιγμή, του ξυπνάει και διαφορετικό συναίσθημα, δε μπορεί παρά να είναι ωραίο και αληθινό. Ο φόβος βέβαια, καραδοκεί και δε μπορεί κανείς να μην τον λάβει υπ' όψιν, εφόσον δε γνωρίζει τι σημαίνει το κάθε στρίγκλισμα στις ράγες, το κάθε σκαμπανέβασμα ή τι ενδέχεται να προκύψει στην επόμενη στροφή. Δε γίνεται όμως και να είναι ο φόβος το κυρίαρχο συναίσθημά του σε όλο το ταξίδι... κάποιες στιγμές πρέπει και να το απολαύσει, αλλιώς δεν έχει νόημα. Ποιός επιβάτης θα ήθελε να βρεθεί ανάμεσα στα θύματα ενός εκτροχιασμένου βαγονιού, που μπορεί κατ' επέκταση να σημαίνει και το τέλος του ταξιδιού (του) ?
Προσωπικά, τον Παρθενώνα δεν τον βλέπω ως ένα έργο τέχνης που εκφράζει απλώς μια κοινή αντίληψη του ωραίου. Είναι ένα επίτευγμα αρμονίας, απ' όποια πλευρά και να το εξετάσει κανείς... σε σχέση με την ύλη, με το πνεύμα, με το χρόνο, με τον άνθρωπο, με τη φύση, με το σύμπαν...
Την αρμονία υμνούν και όλα τα πραγματικά μεγάλα έργα τέχνης. Την αρμονία της ανθρώπινης πραγματικότητας... που δεν είναι ούτε η απόλυτη λάμψη, η απόλυτη συμμετρία, η απόλυτη καθαρότητα των χρωμάτων, αλλά ούτε και τα απολύτως αντίθετα αυτών.